Toen de familie Frank moest onderduiken was het eerste ding dat Anne inpakte haar dagboek. In het achterhuis schrijft ze elke dag over de dingen die zij als onderduiker beleeft. Het leven in het achterhuis is heel erg anders dan het leven op het Merwedeplein, Anne vindt het vreselijk om niet naar buiten te mogen gaan en de hele dag stil te moeten zijn. Het dagboek helpt haar om toch alles waar ze aan denkt en wat ze beleeft ergens kwijt te kunnen. "Het fijnste van alles vind ik nog dat wat ik denk en voel tenminste nog op kan schrijven, anders zou ik compleet stikken."

Anne vindt schrijven steeds leuker en in de zomer van 1943 begint ze met het schrijven van zelf verzonnen verhaaltjes. Ze leest deze soms ook voor aan de andere bewoners. Ze begint ook met het schrijven van een ''mooie zinnen boek'', in dat boek schrijft zij zinnen die zij mooi vindt uit boeken van andere schrijvers. Op 28 Maart 1944 adviseert minister Bolkestein via radio Orange om dagboeken uit de oorlog te bewaren, waardoor Anne het idee kreeg om haar dagboek te herschrijven en er een Roman van te maken die ze ''Het Achterhuis'' noemt. Het wordt Anne nu echt duidelijk dat ze na de oorlog iets met haar schrijftalent wil doen. Haar grote droom is om later eerst journaliste te worden en daarna een beroemde schrijfster en als ze geen talent heeft voor het schrijven van boeken of kranten, dan schrijft ze in ieder geval voor haarzelf. Zo stelt Anne dat voor."Ik weet dat ik kan schrijven. Een paar verhaaltjes zijn goed, m'n Achterhuisbeschrijvingen humoristisch, veel uit mijn dagboek spreekt, maar... of ik werkelijk talent heb, dat staat nog te bezien."

Annes droom is waargemaakt door haar vader Otto Frank die Annes dagboekpapieren van Miep Gies na de oorlog heeft gekregen.                       Op 25 Juni 1947 komt het boek Het Achterhuis uit.